ՀԱՆԳՈւՅՑ

տանս եղած բոլոր կարմիր իրերը՝ նրան, ով առանց ինձ հարցնելու սխալ որոշումներ էր կայացնում ու հետո ինձնից պահանջում իր խնդիրների լուծումը...

Ոնց եմ կարողանում առաջ քայլել, երբ ցեխով լցված տակառը, կեղտի կաթիլները, որ անձրև են ձևանում, արյունարբու փոքրիկ գնդերը, որ...

Ես արժեք չունեմ, որովհետև ինքս ինձ ասեղնագործել եմ քաղաքիս ուսերին` շատ անհարմար դիրքով, որ նույնիսկ ջուր չեմ կարողանում խմել:

Մեկ էլ Պոն մտածում է, թե էլ ինչ հնարի այս անգամ, որ իրեն կարդացողը չհասկանա, որ ագռավն ու ինքը շատ վաղուցվանից են ճանաչում իրար...

Իրոք մեռնում ես` ինձ վրա ծանրացած ու Չարացած, որ քեզ անուշադրության մատնեցի Ու դեմքս ուրիշ կողմ թեքեցի` Ծառի այն մյուս կողմը, որտեղ ճյուղը..

Գլխի կենտրոնից հսկայական ծառ է աճել ու դեռ շարունակում է վեր բարձրանալը, արմատները կպել են մազերին ու աճելուն համընթաց քաշում են...

Ու ինչքան մութ է: Մա՜մ, լույսերը վառիր: Ո՞նց թե արդեն վառ են, այսինքն լույս է հա՞ սենյակում: Բայց մութ է, ահագին մութ է...