գունավոր դող

Պատերը փորում են տխրության աչքերը:

Տխրությունը քերում է խոնավ պատերին:

Աչքերն իրենք իրենց մխիթարվում են:

Ժամացույցի սլաքները կանգնում են թարթիչների կողքին:

Թարթիչները մնում են սլաքների հույսին:

Սլաքները պտտեցնում են լարերը:

Կտկտոցը դառնում է տարածություն:

Բուրդը թափվում է վերև:

Վերևը հարվածում է հատակին:

Գորգն ինքն իրեն եռում է:

Դառնում է ծավալուն հեղուկ:

Ութի ու հինգի արանքում հայտնվում է բացը:

Սկսում են վիճել:

Երեքն ու չորսը բարձրանում են ներքև:

Յոթերից մեկը լցվում է վերև:

Բոլոր տասերը դառնում են կորիզ:

Թափանցիկ սևը փնտրում է հայելի:

Վերևում ծավալը նեխում է դատարկությունից:

Փետուրը սառչում է սեփական ծանրությունից:

Ապակին հալվում է իր չտեսնելու և ոչինչ չզգալու հատկություններից:

Արձանը հոգնում է իր ներսում եղած կենդանությունից:

Արյունը դառնում է քրտինք:

Քրտինքը կորցնում է իր գույնը: Դառնում է սպիտակ:

Արյունը վերցնում է սպիտակի հոտն ու դառնում գոլորշի:

Դեղինը քարանում է իր մեջ ամփոփված սևությունից:

Սևը վառվում է իր սեփական պայծառությունից:

Գիշերն ու ցերեկը գնդակ են խաղում:

Գնդակը դիպչում է ներսի անկյանն ու ծալվում:

Ներսն ու դուրսն իրար են հպվում:

Հպումը դառնում է գործողություն:

Կանաչն ինքնիրեն աճում է ներս:

Ներսը դուրս է գալիս:

Դուրսը մտնում է ներս:

Հեղուկն ու սառույցը գոլորշիանում են:

Գոլորշին դառնում է փոշի:

Մութը բացվում է:

Լույսը հետնամուտքից ողջունում է դռանը:

Դուռը փակվում է ընդմիշտ:

Մշտականը վերջանում է:

Կարճը մնում է հավերժ:

Երկարը լցվում է:

Հաստը՝ դատարկվում:

Փոքրն ու մեծը վերևից ձգտում են ներքև:

Ձգտումը փոխվում է: Փոխվածը մնում է կայուն:

Էությունը դառնում է հասկ:

Փայտը վառարանին ներում է:

Ներումը դառնում է կասկած:

Կասկածից ծնվում է երկաթյա ձողը:

Ձողը փակվում է իր մեջ:

Փակը դառնում է թափանցիկ:

Բացը սևանում է: